☁︎

چشمام رو آروم باز کردم . صبح شده بود . چشمم به ساعت افتاد .وای ! دیرم شده بود ! آخه چجوری تونستم اینقدر بخوابم آخه ؟ مثل گردباد از تختم اومدم پایین و این ور و اونور دویدم . با خودم گفتم : وای بازم خواب موندم ، آخه من که به استلا گفته بودم بیدارم کنه ! بالاخره به مدرسه رسیدم . داخل کلاس شدم و روی نمیکتم نشستم . نیمکت من پشت نیمکت یومی و رو به روی نیمکت نرگسه . یومی به طرفم برگشت و یه آبنبات صورتی براق گذاشت رو میزم . تشکر کردم و آبنبات رو توی جیبم گذاشتم که بعد از کلاس بخورمش . گفت : بازم که دیر کردی دختر ! گفتم : خوابای خیلی عجیبی میبینم . راجب یه دختره که . یه دفعه وسط حرفم ، مائو چان در رو باز کرد و اومد تو کلاس . بهمون فلسفه درس میده . میتونم شرط ببندم که هیچ کس مثل مائو اینقدر دبیر خوبی نبوده . آخه شما کدوم دبیر فلسفه ای رو دیدید که با انیمه درس بده ؟ با گچ روی تخته نوشت " موضوع امروز : گیرنده ها درک نمیکنن " 

زنگ تفریح که به صدا در اومد ، سریع وسایلم رو جمع کردم و به طرف کتابخانه ی اسرار دویدم . پاتوق مورد علاقم بود و از بالای سقف تا پایین ، پر بود از کتاب های جورواجور . اینجا تموم کتابهای دنیا بودن . بالاخره رسیدم . در رو باز کردم و داخل شدم . رفتم پشت میز عشق کتاب ( کتابدار کتابخانه ی اسرار ) . پشت میزش نبود . یه دفعه یکی گفت : "سلام هانی . من اینجام " این ور و اون ور رو نگاه کردم . یعنی کجاست ؟  

- اینجا هانی ، این بالا . سمت راست . 

سرم رو بالا گرفتم و به محض دیدن عشق کتاب چشمام از وحشت بزرگ شد . به اندازه ی یه قورباغه . گفتم : " وااای الان میوفتی ! "  با خنده گفت نه هانی حواسم هست .  و بعد اون کتاب هایی که دفعه ی پیش سراغشون رو گرفته بودم برام پایین انداخت : بگیرشون  . 

- ممنون . 

آروم از پله ها پایین اومد : خب  ، چه خبر هانی ؟ 

- هیچی ، صبح که طبق معمول خواب موندم . به استلا گفته بودم بیدارم کنه ، ولی از بس واسه دیدن ویل هیجان داشت که صبح زود رفته بود و بیدارم نکرد . بعدشم که تا الان کلاس فلسفه داشتیم . تو چیکار کردی ؟ بالاخره کتاب هات رو چاپ کردی ؟ اون داستانت چی شد ؟

- آره بالاخره ! ببین اینجاست . سورپرایز *-*

با خوشحالی کتاب رو از دستش گرفتم . داد زدم : آخجوووون !!! بالاخره چاپ شد ! میدونستم . میدونستم چاپ میشه ! 

- آره . بالاخره چاپ شد ! خیلی خوشحالم هانی !!!

دستامو دور گردنش انداختمو انقدر فشارش دادم که بنفش شد .  با صدای آرام و حنا ، هیاهوی ما در هم شکست . 

- ای بابا ! چه خبرتونه شما ؟ کل مدرسه رو گذاشتین رو سرتون !

گفتم : آخه بچه ها ، اون کتاب مه چاپ شده ! 

حنا و آرام به طرفم دویدن و کتاب رو از دستم بیرون کشیدن . حالا دیگه اونا داشتن جیغ میزدن و بلند بلند میخندیدن . بعد از چند دقیقه که همه از ذوق کتاب جدید روی مبل های قهوه ای کنار پنجره ی کتابخونه ولو شدیم ، زنگ به صدا در اومد . زمان از دستمون در رفته بود . ما همه مون عاشق کلاس ادبیات بودیم . من ، استلا ، عشق کتاب ، حنا و آرام و نرگس . 

وقتی وارد کلاس شدیم و بالاخره چشمم به استلا افتاد و کل ماجرای روزشو و حرفای ویل و کارهایی که کردن رو برام تعریف کرد .

- پس بهت کلی خوش گذشته . ممنون که صبح بیدارم کردی -__- 

- آره تا دلت بخواد . ای وای هانی . من قرار بود بیدارت کنم ! ببخشید 

با خنده به شونه اش زدم و با صدای کلفت و در حالی که سعی میکردم ادای ملوان زبل رو در بیارم گفتم : اکشال نداره ! بالاخره باید یه روز خودم از خواب بیدار شم .

بالاخره وایولت اومد و از عشق کتاب ، درباره ی کتاب جدیدش پرسید و اونم با افتخار کتابشو نشون وایولت داد . امروز نوبت وایولت بود که نوشته اش رو برامون بخونه . به سمت تخته سیاه رفت و عنوان رو روی تخته نوشت : " عدالت دیگر چیست ؟ " باید بگم بهترین چیزی بود که تاحالا شنیده بودم . وایولت همیشه عالی مینویسه . گاهی زیبا و رمانتیک ، گاهی درام و تراژیک و گاهی خیالی و ادبی . اینقدر دست به قلمش خوبه که ما خانم ایکس صداش میکنیم . بعد از وایولت نوبت استلا بود و عنوان نوشته اش بود " شکوفه های روی زمین " میتونستم تمام صحنه های داستان رو ببینم . پسرک و دخترک و عشقی که توی قلبش کاشته شده بود . استلا با صدای دست زدن ها به سمت نیمکتش اومد و نشست . 

بالاخره زنگ خورد . من ، عشق کتاب ، وایولت ، استلا ، حنا و آرام به سمت سلف سرویس رفتیم . آرتمیس و کیدو دور همون میزهمیشگی که همیشه با هم غذا میخوریم نشسته بودن و فنجون قهوه شون رو سر میکشیدن . 

- سلام بچه ها . من کلاس نجوم داشتم باورتون نمیشه چقدر هیجان انگیز بود ! راجب اخترک ها مطالعه کردیم . 

حنا با خوشحالی پرسید : بگو ببینم آرتی ؛ بالاخره اخترک شازده رو پیدا کردی ؟ 

 - نه هنوز تو مرحله ی تحقیقات اولیه هستیم . 

گفتم : بگذریم . بچه ها آماده باشید که امروز بزرگترین سورپرایز عمرتون رو خواهید دید ! 

کیدو گفت : من میدونم ! استلا با ویل قرار گذاشته ! 

استلا سرخ شد . 

آرام گفت : نه بابا ! اینو که همه میدونیم . 

استلا سرخ تر شد . دستامو دور شونه هاش انداختم . 

عشق کتاب گفت : بالاخره . چاپ شــــــــــــــــــــــــــــد !!!!

کیدو از صندلیش افتاد و قهوه هم پرید تو گلوی آرتمیس . دستاشون رو عین فنر به سمت عشق کتاب دراز کردن و کتاب رو محکم از دستش کشیدن.  تا حالا اینقدر خوشحال ندیده بودمشون . 

- وای عشق کتاب  میدونستم . بایدم همچین داستان قشنگی چاپ می شد . 

آرتمیس خم شد و تو گوشم پچ پچ کرد . بعد همه مون دور هم جمع شدیم و گفتیم : عشق کتاب باید شیرینی کتابت رو بدی ! عشق کتاب هم به سمت موچی ( توی سلف سرویس مسئول پخت کیک بود و بهترین و خوشمزه ترین کیک های دنیا رو میپخت ) رفت و سفارش یه کیک بزرگ رو داد که روش پر از شکلات و بیسکوییت باشه . رنگ دیوار آشپزخونه ی موچی ، آبی و خاکستری ( همون بلو اند گری ) بود و همیشه موهای صورتیش رو خرگوشی میبست . همیشه با آهنگ بلو اند گری کیک ها رو میپخت و هر روز برامون کیک میاورد . 

ما همه با هم هم خوابگاهی بودیم . عشق کتاب با حنا ، نرگس با یومی ، کیدو با استفان ، موچی با وایولت و آرتمیس  و من با استلا هم اتاق بودیم . 

استفان اون روز بخاطر تب به مدرسه نیومده بود و ما با هم دسته جمعی رفتیم تا جشن کتاب جدید عشق کتاب رو تو اتاق استفان و کیدو بگیریم . 

-خب حالا داستان درباره ی چی هست ؟ 

عشق کتاب شروع کرد به خواندن :

روی روزگاری جایی بود که به آن بیان می گفتند . هانی بانچ ، عشق کتاب ، آرتمیس ، موچی ، استلا ، استفان ، کیدو ، مائو ، آرام ، وایولت و نرگس همه وبلاگ نویس بودند . آنها یکدیگر را در بیان پیدا کرده بودند و بهترین دوستان یکدیگر بودند . آنها غم ها و شادی هایشان را با هم تقسیم میکردند . آنها یکدیگر را با چشم صورتشان نمیدیدند ، بلکه قلب هایشان به هم راه داشت .

_________________________________________________________

100+ تایی شدنم مبارک ^-^

چکمه های قرمزش را پوشیده بود و با شادمانی بر روی زمین پوشیده شده از برف قدم میگذاشت . دست پدر را گرفته بود و سر اینکه امسال بالاخره سانتا کلاوس را خواهد دید یا نه ، با پدر بحث میکرد . موهای بافته شده اش را جلوی بینی اش میگرفت و ادای سانتا را در می آورد : کریسمس مبارک ! هانی بانچ امسال دختر خیلی خیلی خوبی بوده  و برای همین سوار سورتمه میکنمش ! موقع گفتن این جمله سعی می کرد صدایش را تا حد امکان کلفت کند و باعث شد پدر تا لحظه ی رسیدن به خانه ی مادربزرگ  قاه قاه بخندد . 

وقتی به خانه رسیدند ، به سمت آشپز خانه دوید و بوی پودینگ و کوکی های تازه از فر خارج شده ی مادر بزرگ  ، سرحالش کرد . در سالن ، نوا و نریمان در حال تماشای کارتون لونی تونز بودند و کیک کشمشی ها را به سرعت یک گردباد می بلعیدند . هانی بانچ هم بایک ماگ پر از شیر کاکائوی داغ و یک ظرف انباشته شده از کوکی شکلاتی به آنها ملحق شد . هانی عاشق باگز بود و بی نهایت دافی را دوست داشت ؛ کاملا برخلاف سلیقه ی نوا که تینا و لولا را بیشتر می پسندید . ناگهان هانی دستی را در لابه لای موهایش حس کرد و صدایی که گفت :موش کوچولوی من چطوره ؟ سرش را بالا کرد . فریاد زد : مــامـــان ! پدر هم به طرف مادر دوید و هرسه در آغوش هم بودند . 

چشماتو ببند .برات یه سورپراز دارم -

چــیه ؟ :D - 

تا چشماتو نبندی ، نمیفهمی - 

 لحظاتی بعد ، هانی بانچ دیگر هانی بانچ نبود . یک سانتا کلاوس با ریش انبوه و سفید و یک لباس سرهمی و شنل بلند به رنگ قرمز مخملی و کمربند چرمی قهوه ای رنگ ؛با شادمانی از پله ها به پایین میدودید و فریاد میزد : کریسمس همگی مـــــــــــــــبــارک

برگرفته از خاطره ی کودکی یک عدد هانی بانچ در روز کریسمس *-*

_______________________________________________________________________________________________

پی نوشت :کریسمس مبارک

   :Dپی نوشت : طاقت نیوردم این چند روز رو نباشم